Blogje is eerder geschreven, maar vanwege de update herplaatst.
Een maand geleden was het dan zover: De eerste keer op 109a.
Met een kaart, succeswensen en een bos bloemen op pad voor de eerste sessie in de nieuwe studio van House of Submission. Meesteres Kate, Meesteres Illucia en hun team hebben er een prachtige ruimte gekregen waar hard aangewerkt is. Het resultaat mag er zijn. Een prachtige studio die vol (on)gemakken voor zien is. Een compliment voor allen die daar aan geholpen hebben is wel op zijn plaats.
In het voorgesprek waarbij Meesteres Kate in haar stoel zit en ik op de grond kniel kan ik ronduit vertellen en is er de nodige interesse. Erg blij ben ik dat ze mijn vorderingen ziet, het maakt mij trots. Niet veel later kom ik na een frisse douche al kruipend de ruimte in. Het rad dat ik in Rotterdam altijd met een schuin oog bekeek en waar ik toch wel angstig voor was kon ik nu zonder angst bedwingen. Ik houdt helemaal niet van ondersteboven en op de kop en gaf dat in het voorgesprek ook aan, maar hier kon ik van genieten zoals ik ook in het zelfde voorgesprek kon aangeven omdat ik Meesteres Kate vertrouw en dat is een bijzonder gevoel. Het voelt lekker als ik alle macht verlies en weet dat ik veilig ben. Ik vond het een mooie fijne ervaring aan het rad zeker toen ik de Meesteres zag lachen. Ik voelde mij op dat moment een lekker speeltje.
Het opwarmen met als eindelijk het doel om mijn uithoudingsvermogen te testen was pittig maar ook hier merk ik dat ik me lekker kan laten gaan en voel dan ook echt de stimulans om door te zetten en niet op te geven tijdens de slagen. Ik werd extra geprikkeld toen ik Haar bovenbeen mocht aanraken met mijn lippen, ook wel onwennig. Niet wetend wat er later nog op mij stond te wachten. Maar om nog even terug te komen op het uithoudingsvermogen: het “pain and pleasure” gevoel is zo lekker. Ik kan het niet tegenhouden en het genot met pijnprikkels waar ik zelf natuurlijk voor zorgde bracht mij wel in extase. Zeker toen Meesteres Kate nog een handje hielp. Er gaan op de rust momenten (bijvoorbeeld toen Zij naar het toilet was) veel sm gedachten in mijn hoofd, ik denk na wat er kan gaan komen en wat er van mij verwacht wordt.
De opsluiting doet mij veel, het gaat terug naar mijn eerste SM-gevoelens en het voelt goed. In het gedicht van februari schreef ik hoeveel het doet als ik Meesteres Kate hoor aankomen lopen op Haar laarzen, dat gevoel met opsluiting is spannend en opwindend. Ik was blij verrast toen ik Haar mocht voelen en helemaal toen… [Knip haha ;-)] …een heel apart gevoel, heel erg onzeker maar ook trots. Ik wist niet goed wat ik moest doen. Op dat moment blokkeerde ik. Ik wilde mijn trotse gevoelens uiten en presteren en raakte in een roes. Op dat moment besefte ik heel erg goed dat lang niet elke slaaf zo dicht bij Haar komt, eerlijk gezegd had ik hier wel eens over nagedacht maar eigenlijk altijd met de gedachte dit gebeurd nooit en vond dat niet erg. Regels zijn regels. Ik beschouw dit echt als een enorme bonus en maak mij ook geen illusies voor de toekomst. Niet verwacht dat dit ook bij de training hoorde. Ondanks de heftige tegenstrijd van onzekere maar vooral trotse en blije gevoelens kon ik er wel van genieten op dat moment. Heel apart en hoopte ook heel erg dat Meesteres Kate er van genoot, dat ik dat Haar kon bieden want uiteindelijk is dat wel mijn instelling. Bijdragen aan Haar welzijn (gemak, gemoed, genot enz.).
Waar ik zelf heel erg van baalde is dat ik faal-gevoelens had, wellicht hebben mensen mijn bijdrage in het top-ic “Falen” in BDSM Netherlands gelezen op Fetlife (<ahref=”https://fetlife.com/groups/3899/group_posts/5231801″ target=”_blank”>zie hier), heel erg toevallig dat dit top-ic opgestart werd. Ik was zo blij dat Meesteres Kate mij die middag op mijn gevoelens aansprak, dat leidde er zeker toe dat ik niet kon piekeren en dat ik gelukkig met een trots gevoel de studio verliet. Want trots dat was en ben ik nog steeds.
Dit bevestigd nogmaals dat Meesteres Kate mij kan lezen en mij aanvoelt. Ik heb geleerd mij open te stellen, mij te uiten. Ik weet nog wel tijdens onze eerste sessie in Rotterdam hoe ik dat twijfelend aan Haar aangaf. Waar ik in het dagelijks leven nog wel eens (onbewust) een masker kan opzetten doe ik dat bij Meesteres Kate niet, ben ik mij meer en meer mijzelf gaan voelen en heb ik geen masker nodig. Een andere invalshoek waarom ik mij dus zo veilig en vertrouwd maar ook op mijn gemak voel bij Meesteres Kate. En er viel mij iets op… in het begin van de sessie had ik best wel praatjes… zelfs aan het rad nog, op het einde van de sessie was dat minder door mijn gevoelens. Op beide momenten ben ik duidelijk enrico: iemand die het fijn vindt te praten, iemand die kan luisteren en vertellen maar ook gevoelens durft te uiten en mijzelf kwetsbaar op durft te stellen. Dit is voor mij een hele ontwikkeling en dat doet mij wel goed. Op deze ontwikkeling ben ik trots.
Beste Meesteres Kate: Heel veel dank voor de intense, leerzame, leuke maar bovenal fijne sessie met bijbehorende gevoelens. Ik hoop dat U er minstens net zoveel van genoten heb als ik. Het was weer fijn om aan U laarzen te mogen knielen, mijn inzet en respect voor U te mogen tonen maar vooral mij onderdanig mogen opstellen en ervaren die middag.